Объект: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Si mala non sunt, i

Работы: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est igitur voluptas bonum. Bonum valitudo: miser morbus. Id Sextilius factum negabat. Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Duo Reges: constructio interrete. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Cur, nisi quod turpis oratio est? Quid ergo? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil dolere. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra omnia. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Summus dolor plures dies manere non potest? Quae etsi mihi nullo modo probantur, tamen Democritum laudatum a ceteris ab hoc, qui eum unum secutus esset, nollem vituperatum. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum neglegat. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire. Nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset, si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Sed existimo te, sicut nostrum Triarium, minus ab eo delectari, quod ista Platonis, Aristoteli, Theophrasti orationis ornamenta neglexerit. Elicerem ex te cogeremque, ut responderes, nisi vererer ne Herculem ipsum ea, quae pro salute gentium summo labore gessisset, voluptatis causa gessisse diceres. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;