Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Duo Reges: constructio interrete. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Frater et T. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Quod quidem mihi si quando dictum est-est autem dictum non parum saepe-, etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci. Bork Videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis concinere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Non enim in ipsa sapientia positum est beatum esse, sed in iis rebus, quas sapientia comparat ad voluptatem. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Itaque homo in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit, ut interpretes indiserti solent, cum sit verbum, quod idem declaret, magis usitatum.